10 Nisan 2015 Cuma

Bi acaip

Bi acaibim
Sen doğdun doğalı, miniğim
Hayatın en büyük mucizesi, kollarımda yatıyor şimdi
Minik bir bebek… Büyük bir sorumluluk, büyük bir aşk, büyük bir değişim!
Beraber büyüyoruz seninle
Ben de seninle büyüyor, gelişiyor, değişiyor, öğreniyorum
Ne demişler
Bir çocuk doğar, bir anne doğar
Ben de yeni doğdum bir tanem
Seninle beraber yepyeni bir dünyaya gözlerimi açtım
İkimiz de yaşam mücadelesi veriyoruz şimdi seninle
Tek ihtiyacımız olan bol sevgi
Ve tabii ki zaman

***

İkimiz de sürekli bir çelişki içindeyiz
Emsem mi, oynasam mı, gaz mı çıkarsam, yoksa uyusam mı?
Benim derdim nedir Allah aşkına?
Annecim kafam çok karışık!
Off dışarıda hayat ne zormuş!
Dediğini duyar gibiyim
İnan ki kuzucuğum, ben de en az senin kadar karışığım
Annelik zor zanaat
Hiçbir zaman doğru ya da hakkını vererek yaptığından emin olamıyor insan
Çok mu katıyım yoksa çok mu duygusal?
Abartıyor muyum yoksa ilgisiz miyim?
Ona yeterli vakit ayırıyorum, peki kendime?
Bu sefer de kendime çok ayırdım, bebeğim ilgisiz mi kaldı?
Uyumadım, yorgunum
Uyudum, pişmanım

***

Hepsinden öte, biz kız çocuklarına yıllardır öğretilenler var
Binlerce kez duya duya beynimize kazınmış adeta
Annelik bize anlatıldığı gibi olmak zorundaymış gibi hissediyor
Olmayınca kendimizi suçluyoruz
Neymiş?
Annelik içgüdüsel-miş
Kucağına aldığın an anne olursun-muş
Çok çekersin ama hiç canın acımaz-mış
Ah miniğim, bir bilsen!
Meğer
Annelik içgüdüsel değilmiş, zamanla öğrenilirmiş
Kucağına aldığın an değil, yaşadıkça anne olunurmuş
Çok çekilir ve basbayağı canın acırmış!

Bunları söylemek hiç de ayıp değilmiş
Çünkü bize anlatılanlar masalken, bunlar gerçeklermiş!

***

Ama hepsine değer miymiş?
Değermiş dostlar
İşte onu doğru demişler
Canından bir parçaymış evlat
Cennet kokuluymuş
Hayatın en büyük mucizesi, evrenin en büyük hediyesiymiş