Geçen gün otobüsteyken birinin kolunda gördüğüm dövme ilgimi çekti. “I am the master of my fate, I am the captain of my soul” yazıyordu. Bana bir yerlerden tanıdık gelen bu dizelerin sahibi İngiliz şair Ernest Henley imiş. Henley, kemik tüberkülozu geçirdiği için bir bacağını kaybetmek zorunda kalmış ve bu şiiri 25 yaşındayken hasta yatağında yazmış.
Ben de şu an 25 yaşındayım ama bu kadar güzel bir şiir yazabileceğimi sanmıyorum. Tabii ki yeteneğin büyük payı var, ama bu kadar üretici ve başarılı insanların genelde hayatlarında en azından bir dram/travma yaşadıklarını düşünürsek sanırım yetenek tek başına yeterli olmuyor!
Ek bilgi; Invictus Latince'de “yenilmez” anlamına geliyor…
Out of the night that covers me,
Black as the pit from pole to pole,
I thank whatever gods may be
For my unconquerable soul.
In the fell clutch of circumstance
I have not winced nor cried aloud.
Under the bludgeonings of chance
My head is bloody, but unbowed.
Beyond this place of wrath and tears
Looms but the Horror of the shade,
And yet the menace of the years
Finds and shall find me unafraid.
It matters not how strait the gate,
How charged with punishments the scroll,
I am the master of my fate:
I am the captain of my soul.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder